Όποιος πληρώνει χρέη σε τράπεζες κάνει ένα μεγάλο σφάλμα!
Ο Franz Hοrmann, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς JKU, ασκεί έντονη κριτική στο σημερινό οικονομικό σύστημα. Μιλά για τις τράπεζες και για το πως πολύ σύντομα θα εξαφανιστούν τα χρήματα μας.
Ερώτηση: Πότε, πως και με ποιό τρόπο θα εξαφανιστούν τα χρήματα μας;
Franz Hοrmann: Ήδη φέτος μέσα από την πλήρη χρεοκοπία. Όταν ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες- αλλά ούτε και οι δέκα από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ακόμα και τους τόκους για το δημόσιο χρέος, αυτό αποτελεί τον ορισμό της χρεοκοπίας. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια ότι όλα τα κρατικά ομόλογα, τα οποία ισχύουν ως κάλυψη των χρημάτων, είναι άνευ αξίας. Κατά συνέπεια, και τα χρήματα επίσης είναι άνευ αξίας. Αυτό είναι ένα απλό πράγμα και συμβαίνει με μαθηματική ακρίβεια αναγκαστικά εντός του τρέχοντος έτους.
Ερώτηση: Πρόκειται για ένα υπερ-πληθωρισμό;
Hοrmann: Όχι. Απλά άνευ αξίας. Απλά θα τελειώσουν τα χρήματα στην πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού. Δεν θα πάρουν περισσότερα επειδή δεν θα έχουν πλέον εισόδημα. Θα υπάρχει ανεργία σε μια απίστευτη κλίμακα, διότι κανείς δεν μπορεί πλέον να αγοράσει προϊόντα. Οι άνθρωποι που αποπληρώνουν μάλιστα τα χρέη τους προς τράπεζες κάνουν τώρα ένα μεγάλο λάθος, διότι τα χρήματα αυτά καταστρέφονται (εκμηδενίζονται). Όποιος τώρα λέει ότι βρισκόμαστε σε μια κρίση, αποταμιεύω και ξεπληρώνω το χρέος κάνει ακριβώς το λάθος πράγμα. Το να αποπληρώνει χρέη, συμπεριλαμβανομένου του κρατικού χρέους, είναι ένα λάθος, διότι από τα χρέη δημιουργούνται χρήματα και μέσω της επιστροφής τους καταστρέφονται.
Ερώτηση: Πως;
Hοrmann: Μέσω της τιμής κράτησης. Εάν η οφειλή αποσβεστεί, τα χρήματα ως νόμιμο μέσο πληρωμής φεύγουν. Δεν πρόκειται δηλαδή για τις ετικέτες ή τα νομίσματα. Δεν πρόκειται ούτε για τις ηλεκτρονικές κουκίδες. Πρόκειται για την τιμή κράτησης (Buchungssatz). Μέσα από μια επέκταση του ισολογισμού δημιουργείται και από μια μείωση των συνολικών στοιχείων του ισολογισμού καταστρέφεται. Τότε αν το δούμε νομικά έχει φύγει (το χρήμα). Και τα χρήματα που οι τράπεζες δανείζουν, δεν τα έχουν. Όταν μια τράπεζα καθιστά διαθέσιμο ένα δάνειο 100 (Ευρώ π.χ.) , δεν έχει τα χρήματα. Τι κίνδυνο έχει κατ’ αυτό τον τρόπο η τράπεζα;
Ερώτηση: μηδέν;
Hοrmann: μηδενικό κίνδυνο, σωστή απάντηση. Θα πρέπει κατά το δίκαιο των υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών, να έχει μόνο το 2 %. Εάν η τράπεζα έχει πράγματι μόνο το 2 τοις εκατό των χρημάτων, αλλά μπορεί να εισπράξει 6% με τόκους, έχει περιθώριο κέρδους 200%. Το περιθώριο αυτό συναντά κανείς συνήθως μόνο στη διακίνηση ναρκωτικών και την πορνεία. Όχι, μια στιγμή, η πετρελαϊκή βιομηχανία έχει 800%. Και επειδή ακόμα και με δάνεια οι ίδιες οι τράπεζες μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα, μπορούν βεβαίως πάντα να δημιουργήσουν το δικό τους κεφάλαιο. Ως εκ τούτου, οι περιορισμοί για το ίδιον κεφάλαιο, όπως η «Βασιλεία 2» (Basel 2|) ούτως ή άλλως αναιρούνται Η. «Βασιλεία 2» εξάλλου είναι μια εφεύρεση των αμερικανικών τραπεζών. Στην Αμερική υπήρξε ποτέ εισήχθη. Χρησιμεύει μόνο ως όπλο εναντίον των ξένων τραπεζών.
Ερώτηση: Δεν εξυπηρετεί το “Βασιλεία 2″ την προστασία των τραπεζών;
Hοrmann: Όποιος ισχυρίζεται ότι ένα Bankrun ή κάτι τέτοιο έχει να κάνει με ιδίον κεφάλαιο, παίρνει ένα “μη επαρκής” στον τομέα της λογιστικής. Αυτό είναι απλά ηλίθιο και λάθος. Αλλά φυσικά, αυτό το λένε οι τραπεζίτες. Ακόμη και ο κυβερνήτης Novotny είπε, “τα δάνεια καλύπτονται από τις καταθέσεις των αποταμιευτών”. Και τώρα πρέπει να του πει κάποιος ότι δεν κατανοεί τους ισολογισμούς των τραπεζών. Γιατί τι είναι οι καταθέσεις στο τραπεζικό ισολογισμό? Αυτά είναι χρέη για την Τράπεζα. Πρόκειται για χρήματα που χρωστάει τους καταθέτες της η τράπεζα. Και πώς μπορούν να καλυφθούν με χρέη τα δάνεια; Διότι τα νομίσματα, τα χαρτονομίσματα, τα χρήματα δεν τα κρατά η τράπεζα. Δεν είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Δεν τα ρίχνουν στα θησαυροφυλάκια για να κάνουν μπάνιο εκεί μέσα. Αυτά (τα χρήματα) βρίσκονται αμέσως σε οποιοδήποτε σημείο της κεφαλαιαγοράς, παίζονται στο τζόγο και μπορεί να επανέλθουν πάλι, ίσως και όχι.
Ερώτηση: Και η Αυστρία λοιπόν θα πτωχεύσει όπως η Ελλάδα;
Hοrmann: Όλα τα κράτη αναπόφευκτα θα πτωχεύσουν, διότι οι οφειλές δεν μπορεί να πληρωθούν. Αυτό είναι αδιανόητο, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Το να πούμε ότι βρίσκονται στους λογαριασμούς ταμιευτηρίου, τότε αυτό είναι μια ηλίθιότητα, γιατί σαν μετρητά δεν είναι διαθέσιμα. Αυτά είναι απλές καταχώρηση σε μια λογιστική γραμμή και είναι τα χρέη των τραπεζών. Έχουμε σήμερα μια κατάσταση όπου τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα αποτελούν νόμιμο μέσο πληρωμής. Το λεγόμενο λογιστικό χρήμα όμως δεν αποτελεί νόμιμο χρήμα (μέσο πληρωμής), αυτό ακριβώς αποτελεί μια απλή αξίωση. Αν πάτε σήμερα τα χρήματά σας στην τράπεζα, τότε πλέον δεν ανήκουν σ’ εσάς. Παραιτείστε της περιουσίας σας (ιδιοκτησίας σας). Επειδή η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί τη λεγόμενη συλλογική παρακαταθήκη της τράπεζας. Εκεί, πλέον έχετε μόνον ένα αίτημα (μια αξίωση) για τα χρήματά σας. Έτσι, η τράπεζα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να πει “Λυπάμαι, έχω σπαταλήσει τα χρήματα ή τα ξόδεψα ή τα έπαιξα και τα έχασα” Δεν θα τα λάβετε πλέον. Αυτό στη σημερινή μορφή των τραπεζών επιτρέπεται από το νόμο.
Ερώτηση: Πότε, πως και με ποιό τρόπο θα εξαφανιστούν τα χρήματα μας;
Franz Hοrmann: Ήδη φέτος μέσα από την πλήρη χρεοκοπία. Όταν ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες- αλλά ούτε και οι δέκα από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ακόμα και τους τόκους για το δημόσιο χρέος, αυτό αποτελεί τον ορισμό της χρεοκοπίας. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια ότι όλα τα κρατικά ομόλογα, τα οποία ισχύουν ως κάλυψη των χρημάτων, είναι άνευ αξίας. Κατά συνέπεια, και τα χρήματα επίσης είναι άνευ αξίας. Αυτό είναι ένα απλό πράγμα και συμβαίνει με μαθηματική ακρίβεια αναγκαστικά εντός του τρέχοντος έτους.
Ερώτηση: Πρόκειται για ένα υπερ-πληθωρισμό;
Hοrmann: Όχι. Απλά άνευ αξίας. Απλά θα τελειώσουν τα χρήματα στην πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού. Δεν θα πάρουν περισσότερα επειδή δεν θα έχουν πλέον εισόδημα. Θα υπάρχει ανεργία σε μια απίστευτη κλίμακα, διότι κανείς δεν μπορεί πλέον να αγοράσει προϊόντα. Οι άνθρωποι που αποπληρώνουν μάλιστα τα χρέη τους προς τράπεζες κάνουν τώρα ένα μεγάλο λάθος, διότι τα χρήματα αυτά καταστρέφονται (εκμηδενίζονται). Όποιος τώρα λέει ότι βρισκόμαστε σε μια κρίση, αποταμιεύω και ξεπληρώνω το χρέος κάνει ακριβώς το λάθος πράγμα. Το να αποπληρώνει χρέη, συμπεριλαμβανομένου του κρατικού χρέους, είναι ένα λάθος, διότι από τα χρέη δημιουργούνται χρήματα και μέσω της επιστροφής τους καταστρέφονται.
Ερώτηση: Πως;
Hοrmann: Μέσω της τιμής κράτησης. Εάν η οφειλή αποσβεστεί, τα χρήματα ως νόμιμο μέσο πληρωμής φεύγουν. Δεν πρόκειται δηλαδή για τις ετικέτες ή τα νομίσματα. Δεν πρόκειται ούτε για τις ηλεκτρονικές κουκίδες. Πρόκειται για την τιμή κράτησης (Buchungssatz). Μέσα από μια επέκταση του ισολογισμού δημιουργείται και από μια μείωση των συνολικών στοιχείων του ισολογισμού καταστρέφεται. Τότε αν το δούμε νομικά έχει φύγει (το χρήμα). Και τα χρήματα που οι τράπεζες δανείζουν, δεν τα έχουν. Όταν μια τράπεζα καθιστά διαθέσιμο ένα δάνειο 100 (Ευρώ π.χ.) , δεν έχει τα χρήματα. Τι κίνδυνο έχει κατ’ αυτό τον τρόπο η τράπεζα;
Ερώτηση: μηδέν;
Hοrmann: μηδενικό κίνδυνο, σωστή απάντηση. Θα πρέπει κατά το δίκαιο των υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών, να έχει μόνο το 2 %. Εάν η τράπεζα έχει πράγματι μόνο το 2 τοις εκατό των χρημάτων, αλλά μπορεί να εισπράξει 6% με τόκους, έχει περιθώριο κέρδους 200%. Το περιθώριο αυτό συναντά κανείς συνήθως μόνο στη διακίνηση ναρκωτικών και την πορνεία. Όχι, μια στιγμή, η πετρελαϊκή βιομηχανία έχει 800%. Και επειδή ακόμα και με δάνεια οι ίδιες οι τράπεζες μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα, μπορούν βεβαίως πάντα να δημιουργήσουν το δικό τους κεφάλαιο. Ως εκ τούτου, οι περιορισμοί για το ίδιον κεφάλαιο, όπως η «Βασιλεία 2» (Basel 2|) ούτως ή άλλως αναιρούνται Η. «Βασιλεία 2» εξάλλου είναι μια εφεύρεση των αμερικανικών τραπεζών. Στην Αμερική υπήρξε ποτέ εισήχθη. Χρησιμεύει μόνο ως όπλο εναντίον των ξένων τραπεζών.
Ερώτηση: Δεν εξυπηρετεί το “Βασιλεία 2″ την προστασία των τραπεζών;
Hοrmann: Όποιος ισχυρίζεται ότι ένα Bankrun ή κάτι τέτοιο έχει να κάνει με ιδίον κεφάλαιο, παίρνει ένα “μη επαρκής” στον τομέα της λογιστικής. Αυτό είναι απλά ηλίθιο και λάθος. Αλλά φυσικά, αυτό το λένε οι τραπεζίτες. Ακόμη και ο κυβερνήτης Novotny είπε, “τα δάνεια καλύπτονται από τις καταθέσεις των αποταμιευτών”. Και τώρα πρέπει να του πει κάποιος ότι δεν κατανοεί τους ισολογισμούς των τραπεζών. Γιατί τι είναι οι καταθέσεις στο τραπεζικό ισολογισμό? Αυτά είναι χρέη για την Τράπεζα. Πρόκειται για χρήματα που χρωστάει τους καταθέτες της η τράπεζα. Και πώς μπορούν να καλυφθούν με χρέη τα δάνεια; Διότι τα νομίσματα, τα χαρτονομίσματα, τα χρήματα δεν τα κρατά η τράπεζα. Δεν είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Δεν τα ρίχνουν στα θησαυροφυλάκια για να κάνουν μπάνιο εκεί μέσα. Αυτά (τα χρήματα) βρίσκονται αμέσως σε οποιοδήποτε σημείο της κεφαλαιαγοράς, παίζονται στο τζόγο και μπορεί να επανέλθουν πάλι, ίσως και όχι.
Ερώτηση: Και η Αυστρία λοιπόν θα πτωχεύσει όπως η Ελλάδα;
Hοrmann: Όλα τα κράτη αναπόφευκτα θα πτωχεύσουν, διότι οι οφειλές δεν μπορεί να πληρωθούν. Αυτό είναι αδιανόητο, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Το να πούμε ότι βρίσκονται στους λογαριασμούς ταμιευτηρίου, τότε αυτό είναι μια ηλίθιότητα, γιατί σαν μετρητά δεν είναι διαθέσιμα. Αυτά είναι απλές καταχώρηση σε μια λογιστική γραμμή και είναι τα χρέη των τραπεζών. Έχουμε σήμερα μια κατάσταση όπου τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα αποτελούν νόμιμο μέσο πληρωμής. Το λεγόμενο λογιστικό χρήμα όμως δεν αποτελεί νόμιμο χρήμα (μέσο πληρωμής), αυτό ακριβώς αποτελεί μια απλή αξίωση. Αν πάτε σήμερα τα χρήματά σας στην τράπεζα, τότε πλέον δεν ανήκουν σ’ εσάς. Παραιτείστε της περιουσίας σας (ιδιοκτησίας σας). Επειδή η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί τη λεγόμενη συλλογική παρακαταθήκη της τράπεζας. Εκεί, πλέον έχετε μόνον ένα αίτημα (μια αξίωση) για τα χρήματά σας. Έτσι, η τράπεζα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να πει “Λυπάμαι, έχω σπαταλήσει τα χρήματα ή τα ξόδεψα ή τα έπαιξα και τα έχασα” Δεν θα τα λάβετε πλέον. Αυτό στη σημερινή μορφή των τραπεζών επιτρέπεται από το νόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου