Εκεί που η κρίση, με το κλίμα απαισιοδοξίας κι απογοήτευσης που δημιουργεί, πάει να μας πάρει από κάτω, συμβαίνει κάτι μαγικό κι αναπτερώνεται το ηθικό μας!
Λάβαμε ένα μήνυμα από έναν νέο αγρότη, ο οποίος είχε σπείρει λάχανα, αλλά αυτά βγήκαν όψιμα και δεν τον συνέφερε να βάλει εργατικά για να τα μαζέψει και να τα πουλήσει στην τρέχουσα τιμή, που θα είναι κάτω από το κόστος τους.
Σκεφτόταν λοιπόν, να μπει με το τρακτέρ του στον λαχανόκηπο για να τον χαλάσει, και να προετοιμάσει το χωράφι για τη νέα καλλιεργητική περίοδο.
Τότε του ήρθε η καταπληκτική ιδέα, ώστε να μην αφήσει ο κόπος του να πάει χαμένος:
Αφού δεν μπορούσε να πουλήσει τη σοδειά του, θα μπορούσε τουλάχιστον να την χαρίσει στους άπορους συμπολίτες μας, που πλήττονται βάναυσα από την κρίση!
Ήρθε σε επαφή, λοιπόν, με τους Ενεργούς Πολίτες Λάρισας και μας πρότεινε να τον βοηθήσουμε να μαζέψει τη σοδειά του, ώστε να δοθεί στις άπορες οικογένειες και τα κοινωφελή ιδρύματα της Λάρισας!
Η ανταπόκρισή μας, ήταν άμεση κι ενθουσιώδης! Οι συμμετοχές στη δράση του μαζέματος των λάχανων, ήταν αθρόα! «Επιστρατεύσαμε» το φορτηγό ενός Ενεργού Πολίτη και το Σάββατο το πρωί, ένα κομβόι από επιβατικά αυτοκίνητα με το φορτηγό στην αρχή του, κατευθύνονταν για τον Κυπάρισσο, ένα όμορφο χωριουδάκι σκαρφαλωμένο πάνω σε χωμάτινες ραχούλες, με αγνάντι στον καταπράσινο αυτή την εποχή, θεσσαλικό κάμπο!
Καθώς περνούσαμε μέσα από τα χωριά του κάμπου, Μεσοράχη, Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Γεώργιος, οι κάτοικοι κοιτούσαν παραξενεμένοι την μακριά αυτοκινητοπομπή, που έμοιαζε με τους παραδοσιακούς γάμους, όπου τα μπρατίμια του γαμπρού, πάνε με φορτηγό να παραλάβουν τα προικιά της νύφης! Μόνο τα λευκά μαντίλια από τους καθρέφτες και τα θριαμβευτικά κορναρίσματα, έλειπαν!
Φτάσαμε επιτέλους στον Κυπάρισσο, όπου μας περίμενε στην πλατεία του χωριού ο φίλος μας ο αγρότης, για να μας οδηγήσει στο χωράφι με τα λάχανα.
Όταν φτάσαμε και κατεβήκαμε από τα αυτοκίνητά μας, στο βλέμμα του διακρίναμε μια αμφιβολία, που όμως από ευγένεια δεν εκφράστηκε ποτέ, γιατί είδε τους εθελοντές να απαρτίζονται από αρκετές ντελικάτες στην όψη κυρίες της πόλης, που ίσως να μην είχαν ξαναπάει σε χωράφι ποτέ, από ανθρώπους μια κάποιας ηλικίας, που ίσως δεν θα άντεχαν σε σκληρή δουλειά κάτω από τον λαμπερό ανοιξιάτικο ήλιο, αλλά και οι άντρες της παρέας έδειχναν να είναι άνθρωποι της πόλης και αμάθητοι από αγροτικές δουλειές.
Αυτή η αμφιβολία όμως γρήγορα μετατράπηκε σε κατάπληξη, καθώς είδε με τι σβελτάδα, τι όρεξη και προπαντός τι κέφι, ριχτήκαμε στη δουλειά! Ο συντονισμός μας ήταν αξιοθαύμαστος, καθώς κάποιοι ανέλαβαν με τα μαχαίρια να κόβουν τα λάχανα, κάποιοι άλλοι να σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες για να τα προωθήσουν ως το φορτηγό και κάποιοι τρίτοι να τα φορτώνουν! Μια καλοκουρδισμένη ανθρώπινη μηχανή, που λειτουργούσε ρολόι! Και το σημαντικότερο, δεν έλειπαν τα αστεία και τα πειράγματα, που γέμιζαν τον κάμπο με γέλια και χαχανητά, που έσπαζαν το μονότονο θρόισμα του ανέμου, πάνω στα καταπράσινα, ακόμη, σπαρτά.
Για πότε τελειώσαμε το χωράφι και γεμίσαμε με λάχανα το φορτηγό, κανείς μας δεν το κατάλαβε!
Ύστερα σταματήσαμε στο χωριό, για να ξαποστάσουμε και να πιούμε κάτι για να δροσιστούμε.
Ήτανε η σειρά μας να νιώσουμε διαδοχικές ευχάριστες εκπλήξεις!
Μας περίμενε ο κοινοτάρχης του χωριού, όπου είχε ετοιμάσει ένα τραπέζι στο καφενείο, για να πιούμε ένα τσιπουράκι ή μια μπύρα, για το καλωσόρισες!
Μας σύστησε και με κάποιους άλλους αγρότες, που προσφέρθηκαν να μας δώσουν τσουβάλια με φακές από τη σοδειά τους, για να τα δώσουμε με τη σειρά μας στους ανήμπορους συμπολίτες μας!
Όση ώρα καθίσαμε στο καφενείο και πίναμε και συζητούσαμε με τους ανθρώπους του χωριού, ανταλλάσσοντας ιδέες και απόψεις για κοινές δράσεις στο μέλλον, το νέο του ερχομού μας είχε κυκλοφορήσει από σπίτι σε σπίτι στο χωριό, και κάθε τόσο κατέφθαναν καλόκαρδοι άνθρωποι, που θέλανε να προσφέρουν ότι είχε ο καθένας για να ενισχύσουν τη δράση μας! Άλλος έφερε αυγά, άλλος κρασί, άλλος χειροποίητο τραχανά, μέχρι και υφαντά χαλιά μας φέρανε για να τα δώσουμε σε φτωχές οικογένειες! Όλες οι προσφορές ήταν πολύ συγκινητικές, και δείχνουν την ανθρωπιά που κρύβει ο λαός μας μέσα του, και που δεν αλλοιώθηκε από την υποχθόνια προσπάθεια αλλοτρίωσης της συνείδησής του, στην οποία υποβάλλεται ύπουλα, εδώ και πολλά χρόνια!
Φύγαμε με το φορτηγό γεμάτο τρόφιμα και αγάπη των κατοίκων του Κυπάρισσου, αλλά και τις καρδιές μας ξέχειλες από ικανοποίηση, για την ανθρώπινη ζεστασιά, τη φιλοξενία και την μεγαλόκαρδη γενναιοδωρία αυτών των ανθρώπων, που στέλνουν ένα ισχυρό, αισιόδοξο μήνυμα, μέσα στην καταιγίδα της απαισιοδοξίας με την οποία προσπαθούν κάποιοι άλλοι, να φορτώσουν τις ψυχές μας!
Είθε να έχει και συνέχεια αυτή μας η συνεργασία, όπως αμοιβαία υποσχεθήκαμε, αλλά και να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλα χωριά, ώστε να πράξουν αναλόγως! Τότε θα είμαστε πανίσχυροι και δεν θα έχουμε να φοβηθούμε κανέναν κακόβουλο που θέλει να καταδυναστεύσει τις ζωές μας και την πατρίδα μας!
N. Παντελίδης
http://roykoymoykoy.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου